Najlepszy wyścig sezonu, czyli 30. Grand Prix Węgier

Kilka słów wstępu. Po pierwsze, uwielbiam Formułę 1. Od kiedy tylko pamiętam, mój tata oglądał wyścigi (ach te piękne czasy, kiedy transmisje były tylko na niemieckojęzycznych stacjach). Początkowo nie rozumiałam tej fascynacji, ale wszystko przyszło z czasem. Zaczęłam mieć swoich ulubieńców, z coraz większym zaangażowaniem oglądać kolejne wyścigi, aż zupełnie naturalne stało się dla mnie oglądanie potyczek najlepszych kierowców na świecie. Po drugie, oglądanie wyścigu we własnym domu jest fajne, ale nijak ma się do oglądania go na żywo. A po trzecie, Forza Ferrari!
Ok, czas przejść do lipcowego weekendu, który spędziliśmy w Budapeszcie. Miałam niezwykłe szczęście przez ostatnie 2 lata być na torze Monza i na żywo oglądać zmagania kierowców F1 (tak pięknie było! KLIK), niestety w tym roku okoliczności przyrody spowodowały, że musieliśmy z tego zrezygnować. Ale jak to, sezon F1 i nie zobaczymy nic na własne oczy? Tak przecież nie można! Wybór padł na Budapeszt i wyścig na Hungaroringu. Znam opinie fanów formuły o tym miejscu - najnudniejszy wyścig w kalendarzu,  zero wyprzedzania, można zobaczyć, ale po co?. Wiecie co? Może to i prawda, ale nie w tym roku. W tym roku obejrzeliśmy absolutnie najlepszy wyścig sezonu. Jako fanka Ferrari od samego startu miałam powody do radości - wrzask na trybunach po fenomenalnym starcie Vettela był oszałamiający (nic dziwnego, że następnego dnia straciłam głos). Safety car, przebite opony, kary, błędy, obłędna jazda - naprawdę, w tym wyścigu nie zabrakło niczego. Osobiście nie miałabym nic przeciwko, jeśli chłopcy oszczędziliby nam trochę tych emocji, bo były chwilę, że byłam bliska zawału, ale zdecydowanie było warto. A usłyszeć włoski hymn w czasie koronacji? Bezcenne!
Niestety, to Grand Prix miało swój smutny moment - niewiele ponad tydzień przed wyścigiem zmarł jeden z kierowców F1, Jules Bianchi. Przed rozpoczęciem GP kierowcy uczcili pamięć swojego kolegi minutą ciszy - bardzo piękny gest. W bardzo brutalny sposób wszyscy przypomnieliśmy sobie, że to naprawdę bezwzględny sport. Będzie nam Cię brakować, Jules.

To był świetny wyścig - huk silników i wiwatujących tłumów, wzruszające pożegnanie, zasłużone zwycięstwo. Jak dla mnie to numer jeden w tym sezonie. Jeśli kiedykolwiek będziecie mieć okazję obejrzeć F1 na żywo, nie wahajcie się nawet przez chwilę, bo inaczej podkupię Wasz bilet, a Wy obejdziecie się smakiem. 

Zdjęcie ze strony www.f1.com

Parada kierowców

Forza Sebastian! Forza Ferrari!

Dwa Brzegi - sierpień 2015

Festiwal filmowy w miejscu, gdzie nie ma kina? Żaden problem! Z takiego założenia wyszli twórcy festiwalu filmu i sztuki Dwa Brzegi, który od 2007 roku odbywa się w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą i w Janowcu. Miałam przyjemność już kilka razy być na Dwóch Brzegach i za każdym razem jestem tak samo zauroczona. Przyznaję, nie należę do miłośników Kazimierza, uważam, że to jedno z najnudniejszych miejsc - uroczych, owszem, ale nudnych. Wszystko się zmienia, kiedy rozpoczyna się festiwal. Stawiane specjalnie na tę okazję namioty, w których odbywają się seanse, przyciągają mnie jak magnes. Mogłabym tam siedzieć godzinami, niezależnie od pogody panującej na zewnątrz (wczoraj delikatnie rzecz mówiąc było upalnie, ale w środku namiotu było naprawdę przyjemnie). Dobrze jest jednak czasami wyjść na świeże powietrze i udać się dosłownie parę kroków dalej, co Kocham Kino Cafe, gdzie odbywają się spotkania z ludźmi świata kina. W stawianym obok EMPiKu też można trafić na spotkania z pisarzami, którzy zawitali na Dwa Brzegi. Spacer po rynku czy bulwarem wzdłuż rzeki to szansa zobaczenia gwiazd znanych z dużego czy małego ekranu - warto mieć oczy szeroko otwarte. My spędziłyśmy w tym roku na festiwalu tylko jedno popołudnie - bardzo żałuję, że nie udało nam się spędzić tam więcej czasu. Nie mogę się już doczekać przyszłorocznej edycji, chwilowo pozostaje mi wspominanie tej najnowszej. :)